นางร้ายในละครไทย"..เรื่องที่ผู้ใหญ่พึงระวัง!

นางร้ายในละครไทย"..เรื่องที่ผู้ใหญ่พึงระวัง!

เรืองศักดิ์ ปิ่นประทีป กรรมการผู้จัดการมูลนิธิหนังสือเพื่อเด็ก
และนักวิจัยด้านศึกษาและพัฒนาการศึกษาเด็กปฐมวัย


      เมื่อพูดถึง "นางร้าย" นับเป็นตัวละครที่สร้างสีสัน
และทำให้ละครไทยดูมีรสชาติมากขึ้น
เพราะมีความจัดจ้านทั้งในเรื่องการแสดงออกด้านอารมณ์ พฤติกรรม และคำพูด
ซึ่งมีอยู่หลายประเภท ไม่ว่าจะร้ายลึก ร้ายแว้ดๆ ร้ายแบบจอมตบ ร้ายยั่ว
หรือร้ายชนิดตลกเบาปัญญา แต่ไม่ว่าจะร้ายแบบไหน ก็ทำให้ผู้ชมคนดูคอยลุ้น
และสะใจกับจุดจบที่สมควรได้รับในตอนท้ายเรื่อง

      แต่ในสายตาของใครอีกหลายคน กลับตำหนิไปที่บท "นางร้าย"
ที่มีพฤติกรรมไม่เหมาะสมทั้งความก้าวร้าว ชอบกรี๊ด เอาแต่ใจ หรือโกหกเก่ง
จนเป็นห่วงว่าเด็กและเยาวชนจะเลียนแบบ
ซึ่งเรื่องนี้ได้กลายเป็นประเด็นที่สังคมหยิบยกขึ้นมาถกเถียงกันระยะหนึ่งแล้ว
แต่ก็ดูเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นอย่างเป็นรูปธรรมจนคนทำงานด้านเด็กอย่าง
เรืองศักดิ์ ปิ่นประทีป กรรมการผู้จัดการมูลนิธิหนังสือเพื่อเด็ก
และนักวิจัยด้านศึกษาและพัฒนาการศึกษาเด็กปฐมวัย
ออกมาตอกย้ำด้วยความห่วงใย และอยากให้พ่อแม่
รวมถึงผู้ใหญ่ในสังคมตระหนักถึงบทนางร้ายที่อาจเป็นพิษต่อเด็กทั้งทางอารมณ์และพฤติกรรม

      เรื่องนี้ เรืองศักดิ์ ให้ความเห็นผ่านทีมงาน Life & Family ว่า
ความร้ายของนางร้ายในแต่ละยุคมีความร้ายแตกต่างกันไป
แต่นางร้ายในยุคสมัยใหม่นี้ ครบรสของความร้ายกาจเลยทีเดียว
โดยเฉพาะเสียงที่แหลมสูง พฤติกรรมเหวี่ยงวีน ร้ายลึก
และชอบจับผู้ชายด้วยกลวิธีที่แยบยลขึ้น ซึ่งพฤติกรรมเหล่านี้
เด็กบางคนไม่สามารถแยกดีและไม่ดีออกจากกันได้
พ่อแม่ควรใส่ใจในเรื่องคุณธรรมและจริยธรรมให้มาก

      "นางร้ายยุคไหนๆ ก็ร้ายทั้งนั้น เพราะเขาปั้นมาให้ร้าย
แต่นางร้ายสมัยนี้ครบรสของความร้ายเลย
ไม่ว่าจะเสียงที่โก่งคอกรี๊ดด้วยเดซิเบลสูงๆ แหลมๆ ทิ่มแทงแก้วหู
รวมไปถึงพฤติกรรมรุนแรงต่างๆ แต่แปลกที่คนดูหลายคนกลับชอบ ว่า แซบ สนุก
เพราะเป็นสีสันจัดจ้าน
แต่สำหรับผลที่จะเกิดตามมากับเด็กหากถูกปล่อยให้ดูนางร้ายบ่อยๆ
อาจไม่สนุกอย่างที่คิด"

      "เช่น ถ้าลูกของคุณอยากได้ใคร่มีอะไรแล้วไม่ได้ดังใจก็วี้ด กรี๊ด
แพร่ด เหวี่ยง วีน อย่างตัวร้ายในละครบ้างคุณจะสนุกไหม
แล้วถ้าลูกของคุณวันๆ เอาแต่กรีดกราย ย้ายสะโพก ตามจับผู้ชาย
ไร้สาระไปวันๆ คุณจะมองว่าเป็นเรื่องสนุกไหม
สำหรับพ่อแม่ที่ให้ลูกดูละครแบบนี้ พึงยอมรับผลที่จะเกิดในภายหน้าเองนะ
เพราะคุณกำลังสร้างค่านิยมใหม่ให้ลูกแบบเนียนๆ
และอย่างชอบธรรมว่าความรุนแรง และเรื่องเพศเป็นเรื่องปกติ"



ขอบคุณภาพประกอบจากอินเทอร์เน็ต


      ทั้งนี้ เพื่อให้มองเห็นภาพถึงผลกระทบจากอิทธิพลของบทนางร้ายในละครที่มีต่อเด็กได้ชัดยิ่งขึ้น
คนทำงานด้านเด็กท่านนี้ได้ยก 2 เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจริงมาฝากให้พ่อแม่
และผู้ใหญ่ในสังคมได้ตระหนักกันด้วย

      "เคยเห็นมากับตาตอนลงไปเยี่ยมเด็กๆ ในต่างจังหวัด
เด็กบางคนอยู่อนุบาลเองนะ เริ่มจากเหตุการณ์ที่หนึ่ง มีเด็กหญิงแบ่งเป็น
2 พวก พวกที่หนึ่งเดินมาจากฝั่งซ้าย พวกหนึ่งเดินมาฝั่งขวา
แล้วมาประชันหน้ากันโดยมีเด็กผู้ชายยืนกลาง พวกซ้ายนี่เป็นพวกของภรรยารอง
ทำหน้าถมึงทึงใส่อีกพวกหนึ่งซึ่งเป็นภรรยาเอก แล้วบอกพวกของตนว่า
ตบมันเลย ฆ่ามันเลย มันแย่งสามีฉัน แล้วทำท่าทางปรี่เข้าไปตบตี นี่คือ
บทบาทสมมุติที่เด็ก ๆ เขาเล่นกัน ซึ่งถามไถ่ได้ความว่า เอาอย่างละคร
ส่วนเหตุการณ์ที่สอง เกิดที่จังหวัดหนึ่ง มีเด็กผู้ชายคนหนึ่ง
ตอนครูเผลอๆ เจอเด็กผู้หญิงไม่ได้ จูงมือไปห้องน้ำขึ้นคร่อมจูบปากเลย
ถามไถ่ได้ความว่า เอาอย่างละครอีกเช่นกัน"
เรืองศักดิ์เล่าด้วยน้ำเสียงเหนื่อยใจกับภาพที่เห็น



พญ.พรรณพิมล วิปุลากร ผู้อำนวยการสถาบันราชานุกูล


      ถึงแม้ทุกวันนี้ นางร้ายในละครจะอยู่คู่กับละครไทย
และดูเหมือนจะหลีกไม่ได้ เลี่ยงไม่พ้น แต่บุคคลใกล้ตัว อย่างคุณพ่อคุณแม่
คือกลุ่มคนที่สำคัญ เช่นเดียวกับผู้ใหญ่ในสังคมที่คนทำงานด้านเด็กท่านนี้
วอนขอว่า ควรลงมาชำเลืองมองถึงปัญหา และหาแนวทางป้องกันสื่อร้ายๆ
ที่เกิดขึ้นกันให้มาก พร้อมกับส่งเสริม และสร้างค่านิยมที่ดีๆ
ผ่านละครน้ำดีกันเสียที เพราะเท่าที่ผ่านมามีน้อยเหลือเกิน

      "อย่าเอาความบันเทิงหยาบๆ ที่หาดูได้ง่าย
มาใส่ให้เด็กบันทึกลงในชีวิตทุกวันๆ เลย
เพราะเมื่อเด็กเห็นพฤติกรรมเหล่านี้บ่อยๆ เด็กก็รับ รับ รับไปเรื่อยๆ
เพราะตอนดูนั้น ตัวละครแสดงไปเรื่อยๆ
สีสันมันดึงให้อินจนไม่มีเวลาหยุดคิด พ่อแม่ควรพูดคุย
ชี้แนะและแลกเปลี่ยนความเห็นต่อพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสมของตัวละคร
อย่าเอาแต่จดจ่อรอสะใจ ที่ได้เห็นตัวละครตบตีกัน ถากถางกัน
หรือมองเป็นเรื่องขำๆ ซึ่งกรรมจะตกอยู่ที่เด็กเอาได้"
คนทำงานด้านเด็กวอนผู้ใหญ่ในสังคม

      ในประเด็นเดียวกันนี้ พญ.พรรณพิมล วิปุลากร
ผู้อำนวยการสถาบันราชานุกูล เน้นย้ำว่า แม้ว่าจะเป็นเรื่องเดิมๆ
ที่มีการพูดถึงมาตลอด แต่ทุกวันนี้ ความรุนแรงของสื่อ
และพฤติกรรมของตัวละครในโทรทัศน์ โดยเฉพาะนางร้ายหลายตัวที่ส่งเสียงกรี๊ด
และทำลายข้าวของให้เห็นอยู่บ่อยๆ อาจทำให้เด็กเลียนแบบ
และมีพฤติกรรมไม่พึงประสงค์จนติดเป็นลักษณะนิสัยประจำตัวได้ เช่น กรี๊ด
หรือขว้างปาข้าวของเมื่อไม่ได้สิ่งที่ตัวเองต้องการ เป็นต้น

      "ครอบครัว คือ จุดเริ่มต้นสำคัญ หากไม่ป้องกัน
หรือยังปล่อยให้ลูกอยู่กับตัวละครดังกล่าว
อาจส่งผลต่อเสียต่อพฤติกรรมตามมาได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับเด็กเล็ก
ส่วนตัวมองว่า ละครหลังข่าว ไม่มีประโยชน์อะไรที่จะให้เด็กดู
หรือถ้าปล่อยให้ดู แล้วบอกว่า สอน หรือบอกเด็กอยู่ตลอด
วิธีนี้ก็อาจช่วยได้ แต่มันซับซ้อนเกินกว่าที่เด็กจะเข้าใจ ดังนั้น
ผลเสียในระยะยาวที่เกิดจากการดูโทรทัศน์
เป็นสิ่งที่ไม่อาจย้อนเวลากลับไปแก้ไขได้ แทนที่จะให้ลูกดูโทรทัศน์
หรือรอตัวช่วยจากผู้ใหญ่ที่เกี่ยวข้อง พ่อแม่ควรหากิจกรรม
หรืออ่านหนังสือให้ลูกฟัง" ผู้อำนวยการสถาบันราชานุกูล สรุป